اثر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته‌ی هسته‌ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش‌های صحرایی نر

مقدمه: چندین فاکتور مختلف از جمله دوپامین بر جذب غذا و اشتها اثر می‌گذارند. رهایش دوپامین از نورون‌های دوپامینرژیک با رهایش اسیدآسکوربیک همراه است. هسته‌ی آکومبنس نیز به وسیله‌ی ارتباطات آناتومیکی مستقیم و غیر‌مستقیم با هیپوتالاموس جانبی در کنترل رفتارهای تغذیه‌ای موثر است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تزریق اسیدآسکوربیک در پوسته‌ی هسته‌ی آکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موش‌های صحرایی نر بود. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، 35 سر موش صحرایی نر از نژاد NMRI به 5 گروه هفت‌تایی تقسیم شدند: گروه‌های کنترل، شاهد (دریافت‌کننده‌ی حلال) و اسیدآسکوربیک. پس از بی‌هوشی حیوانات، کانول‌گذاری دو‌طرفه در پوسته‌ی هسته‌ی آکومبنس با ویژگی‌های میلی‌متر 7/1 = AP، میلی‌متر 8/0± = LA از برگما و میلی‌متر 6/5 DV= از سطح جمجمه انجام گرفت. بعد از یک هفته دوره‌ی بهبودی، اسیدآسکوربیک با سه دوز مختلف (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) در سه گروه به صورت روزانه با حجم یک میکرولیتر و به مدت چهار روز تزریق گردید. میزان غذای دریافتی هر 24 ساعت یک بار و تغییرات وزن پس از پایان دوره‌ی چهار روزه اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: تزریق دوزهای اسیدآسکوربیک (10، 50 و 250 میکروگرم بر رت) به درون هسته‌ی آکومبنس، موجب کاهش معنی‌دار (01/0>P) دریافت غذا گردید. اگرچه به طور نسبی کاهش وزن بدن مشاهده شد، ولی در هیچ‌یک از دوزها این کاهش معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، به نظر می‌رسد اسیدآسکوربیک در پوسته‌ی هسته‌ی آکومبنس، به احتمال زیاد با اثر بر مراکز کنترل سیری و گرسنگی در هیپوتالاموس در کنترل وزن و دریافت غذا نقش ایفا می‌کند.